مصائب حضرت زینب علیها السلام

الا ای ماه پشت ابر زینب

کند رسوا عدویت صبر زینب

 

الا ای آنکه فرق تو شکسته

سرت بر روی کعب نی نشسته

 

فدای آن سر بشکسته تو

به قربان لبان بسته تو

 

به قربان تو و نیمه نگاهت

فدای زخمهای سجده گاهت

 

حسین ای قاری نیزه نشینم

هلال یک شبه ای مه جبینم

 

بیا بنگر به این محمل نشینان

هراسان سوی تو چشم یتیمان

 

نمی گویم تکلم کن تو با من

کلامی گو به طفل خود که دشمن

 

به ضرب سیلی و هم تازیانه

دوانیده به کوفه ظالمانه

 

بخوان قرآن و رسوا کن عدو را

بده جامی ز می بشکن سبو را

 

بخوان قرآن بگو اسلام ماییم

بگو ما اهل بیت مصطفاییم

 

بخوان قرآن که قرآن یار گردد

سه ساله دخترت بیدار گردد

نور واحد

فرقی نمی کند همگی نور واحدند 

زهرا، علی، حسن وَ حسین جمله احمدند 

عالم طفیل یک خم ابروی اهل بیت 

این خانواده بر همه عالم سرآمدند

زبانحال حضرت عباس علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

مضمون شعر قدیمیه ولی خواستم منم با این مضمون شعری گفته باشم؛ « السلام علیک یا ساقی عطاشا کربلا »

 

ای مشک بیا و آبروداری کن

بر ساقی بشکسته دلان یاری کن

دستان علمگیر من افتاد ز تن

با یاری دندان تو علمداری کن

زبانحال حضرت رقیه سلام الله علیها

شب است و می رسد از دور ناله

صدای ناله دخت سه ساله

 

گمانم باز او در انتظار است

ز هجر روی بابش بی قرار است

 

گمانم خواب بابش را دوباره

رقیه دیده با آن جسم پاره

 

صدای ناله اش پیچیده در شهر

نموده خواب را بر چشم خود زهر

 

کند از سوز دل اینگونه آوا

بدین سان درد و دل با پور زهرا

 

پدر ای نور چشمان تر من

بیا بنشین تو اکنون در بر من

 

دگر صبرم به پایان است بابا

مرا با خود ببر در نزد زهرا

 

چنین می گفت آنکه خورده سیلی

پدر بنگر که رویم گشته نیلی

 

چنانکه رازها می گفت با گل

به ناگه روبرو شد گل به بلبل

 

خرابه شور و حال تازه دارد

رقیه با پدر آوازه دارد

 

الا ای مصحف خونین زینب

پدر خوش آمدی در این دل شب

 

بگو بابا چرا رنگت پریده

گلویت از چه اینگونه بریده

 

به ناگه شد صدای ناله خاموش

بیا عمه که خواهر رفته از هوش

 

خرابه پر ز غوغای دگر شد

دل « حیران » به کویش رهسپر شد

مناجات با امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف

بیا مهدی بیا ای معنی طور

بیا پر کن جهانی را تو از نور

 

بیا و کعبه را کن تکیه گاهت

بیا قلبم دو تا کن با نگاهت

 

کجایی ای گل زیبای زهرا

کجایی معنی یاسین و طاها

 

کجایی ای که فرزند رسولی

کجایی میوه قلب بتولی

 

تویی آن یاسمین باغ حیدر

تویی فرزند تنهای پیمبر

 

منم « حیران » به دریای کمالت

منم گریان به دیدار جمالت

مناجات با خدا

ای خدا با نام عترت خوانمت

من تو را معشوق و عاشق دانمت

 

چون تویی عاشق به آل احمدی

کن نظر بر عاشقان سرمدی 

 

ای حبیبم گوش کن آوای عشق

این بود درد دل و سودای عشق

 

من فراری از خودم سوی توام

بین گدای کهنه کوی توام

 

لیک با یک کوله بار پر رجا

بر درت آمد گدای پر خطا

 

گر کنی محروم از فیض و کرم

من فدایی تو در پشت درم

 

گر مرا از نصرت خود وانهی

نیستم من آن گدای گهگهی

 

من به پشت در به شور و زمزمه

می دهم ذاتت قسم بر فاطمه

 

کی خدا گر من گنه کاری بدم

حق کفو مرتضی منما ردم

 

شعبان 1417

زبانحال حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها

بسم الله الرحمن الرحیم 

این مثنوی جزء آن دسته از اشعارم است که جوششی بوده و در سال 76 تحت تاثیر جلسات حاج منصور آقای ارضی در صنف لباس فروشان تهران سروده شده، اون سالها سعی می کردم هر وقت که در جلسات سه شنبه صبحها شرکت کنم شعری هم متناسب با روضه های حاج آقا بگم. یادش به خیر؛ هیچ وقت شیرینی اون روضه ها و سینه زدنها فراموش شدنی نیست...  

 

بیت الاحزان کعبه عشق علیست

بیت الاحزان تشنه جام ولیست

 

بیت الاحزان را علی مخلوق کرد

جمله دلها را به او معشوق کرد

 

بیت الاحزان جان ما را سوخته

در دل ما شعله ها افروخته

 

می رسد از بیت الاحزان این ندا

زمزمه با ناله و سوز و نوا

 

صاحب این ناله ها زهرا بود

دردمند دوری بابا بود

 

ناله دارد از غریبی علی

او بود تنها طرفدار ولی

 

من چه گویم گوش کن آوای او

سر عشق حیدری از نای او

 

فاطمه با ناله های جانگداز

می کند با خالقش اینگونه راز

 

من غریبم یا الهی یا مجیر

خسته ام دیگر بیا جانم بگیر

 

بعد بابا زندگی ننگ است ننگ

عرصه بر زهرای او تنگ است تنگ

 

بعد بابا دشمنی ها شد عیان

بعد بابا حیله کردند روبهان

 

بعد بابا دست حیدر بسته شد

بعد بابا پهلویم بشکسته شد

 

بعد بابا روی من نیلی شده

نیلی از آن ضربت سیلی شده

 

بعد بابا خون ز سینه جاری است

کار زینب بهر مادر زاری است

 

این همه رنج و غم و ماتم کنار

مات و غمگینم به مظلومی یار 

 

یار من جز من ندارد یار هیچ

او ندارد بعد من غمخوار هیچ

 

یار من بعد نبی تنها شده

مونس تنهاییش غمها شده

 

یار من ذکر لبش جز آه نیست

بعد زهرا همدمش جز چاه نیست

 

یار من دارد به لب این زمزمه

بعد من یا فاطمه یا فاطمه

 

این زمان با شیعه دارم گفتگو

گویش درد دل و سر مگو

 

شیعیان ای محرمان کوی من

شیعیان ای تشنگان جوی من

 

شیعیان ای عاشقان یار من

ای شما غمدیده و غمخوار من

 

شیعیان ای عاشقان کوثری

ای به طوف خانه ام در نوکری

 

گر که خواهید از شما گردم رضا

یا علی گویید دائم از وفا

 

جمادی 1418

مناجات با خدا

خدای من ز گدایت نظر دریغ مدار
ز این فقیر سرایت نظر دریغ مدار
اگرچه رو سیهم من گدای کوی توام
ز عبد بی سر و پایت نظر دریغ مدار
منم غلام فراری و عبد آبق تو
ز آنکه کرده رهایت نظر دریغ مدار
الا که جود تو باشد فزون تر از گنهم
فدای جود و سخایت نظر دریغ مدار
بیا به جرم و خطا و گناه و لغزش من
مبند باب عطایت نظر دریغ مدار
رسیده باز گدایت سر قرار،کریم
نما دوباره عنایت نظر دریغ مدار

 

شعبان 1419

مناجات با خدا

امشب بیا با این گدا از لطف غمخواری نما

حق علی مرتضی این بنده را یاری نما

سرمایه عمرم زکف رفته بفریادم برس

یارب به باقی مانده عمر کمم کاری نما

عمری به خواب غفلتم نادان و بی معرفتم

خود شو رفیقم یا مرا همراه بیداری نما

ترسم که مرگم سر رسد در این غم بیچارگی 

دیرست بر بد حالِیَم  ایندم نکوکاری نما

خود گفته ای من مونس در ماندگان عاصِیَم

بر این گدای عاصیت امشب تو دلداری نما

گر خانه عشق دلم با جرم خود فرسوده ام

بار دگر این خانه را یا رب تو معماری نما

روح نماز من چه شد؟ کو لذتی اندر دعا؟

حال مناجاتی بده سوزی به دل جاری نما

 

 27شعبان 1419

مناجات با حضرت مهدی ارواحنا فداه

ای گل خیر النسا، التماست می کنم

یوسف زهرا بیا، التماست می کنم

ای تو درمان دل غصه دار فاطمه

یا معز الاولیا، التماست می کنم

من خجل هستم ز آن روی چون گلزار تو

رو سیاهم ای شها، التماست می کنم

بین که پابست توام، دل به تو دادم فقط

حاجت دل را گشا، التماست می کنم

گر چه بد هستم ولی ریزه خوارت گشته ام

سفره دار اولیا، التماست می کنم

رفته از کف آه من، منحرف شد راه من

ای چراغ راه ها، التماست می کنم

از قیامت غافلم، دردِ دنیا حاصلم

ای به دردِ من دوا، التماست می کنم

کن نگاهی سوی من، ای هلال ابروی من

ای حبیب با وفا، التماست می کنم

 

ربیع 1419