امید آخر زهرا که راحت دل مایی
بیا به غصّه ی شیعه دمی به عقده گشایی
چقدر منتظر تو به سفره ی رمضانم
گذشت ماه زنیمه چرا؟ چرا؟ نمی آیی؟
امید آخر زهرا که راحت دل مایی
بیا به غصّه ی شیعه دمی به عقده گشایی
چقدر منتظر تو به سفره ی رمضانم
گذشت ماه زنیمه چرا؟ چرا؟ نمی آیی؟
مژده ای کرّوبیان آوای رحمت می رسد
آخرین آیینه دار عزّ و شوکت می رسد
مشرکین را ذلّت و بر شیعه عزّت می رسد
مهدی زهرا قرار آل عصمت می رسد
می رسد نور هدایت بر شب تاریک ما
آمده مصباح پر نور هدایت از سما
آمده تا دین حق را بر زمین جاری کند
آمده مستضعفین را در جهان یاری کند
آمده بر شیعه ی غمدیده دلداری کند
آمده بهر دل تاریک ما کاری کند
یاور محروم و مظلوم و گرفتار آمده
شیعیان را مونس و غمخوار و دلدار آمده
آب و جارو کرده عالم را خدا در مقدمش
با طراوت کرده جنّت را نمی از شبنمش
نام زیبایش بود رمز طلسم اعظمش
حاتم طائی شده محتاج و مسکین کمش
عطر یاس و نرگس و مریم چه مستم می کند
امشب از لطفش خدا باده پرستم می کند
دل شده مست و غزلخوان گل رخسار او
یوسف کنعان نشسته بر سر بازار او
بهر استشفا دو صد عیسی شده بیمار او
گشته مرآت خدا و مخزن الاسرار او
این باب الله این طالب خون خدا
این وجه الله آن معشوق عشق اولیا
سائل و عبد و غلام سفره ی جودش شدم
دائم و پیوسته غرق حمد محمودش شدم
در تکاپوی وصالش محو مقصودش شدم
در فنای ذات او فانی و نابودش شدم
فانی فی الذات باری آمده ای شیعیان
کلّ شیءٍ هالکٌ ، جز وجه حیِ لامکان
غیر از کرم و لطف تو دلدار ندارم
عمری به در خانه تو گوشه نشینم
چون رو سیهم قیمت بازار ندارم
آخر نظری هم به من بی سر و پا کن
هر چند بدم نیت آزار ندارم
ای یوسف زهرا گل خوشبوی امامت
جز سائلی کوی تو من کار ندارم
مولا به غلامی بخر و کن تو اسیرم
من طاقت آزادی بسیار ندارم
ای حاضر دوران منم آن غایب کویت
صد وای که من دیده بیدار ندارم
21 شوال 1419
یوسف زهرا بیا، التماست می کنم
ای تو درمان دل غصه دار فاطمه
یا معز الاولیا، التماست می کنم
من خجل هستم ز آن روی چون گلزار تو
رو سیاهم ای شها، التماست می کنم
بین که پابست توام، دل به تو دادم فقط
حاجت دل را گشا، التماست می کنم
گر چه بد هستم ولی ریزه خوارت گشته ام
سفره دار اولیا، التماست می کنم
رفته از کف آه من، منحرف شد راه من
ای چراغ راه ها، التماست می کنم
از قیامت غافلم، دردِ دنیا حاصلم
ای به دردِ من دوا، التماست می کنم
کن نگاهی سوی من، ای هلال ابروی من
ای حبیب با وفا، التماست می کنم
ربیع 1419