مصائب حضرت زینب علیها السلام

الا ای ماه پشت ابر زینب

کند رسوا عدویت صبر زینب

 

الا ای آنکه فرق تو شکسته

سرت بر روی کعب نی نشسته

 

فدای آن سر بشکسته تو

به قربان لبان بسته تو

 

به قربان تو و نیمه نگاهت

فدای زخمهای سجده گاهت

 

حسین ای قاری نیزه نشینم

هلال یک شبه ای مه جبینم

 

بیا بنگر به این محمل نشینان

هراسان سوی تو چشم یتیمان

 

نمی گویم تکلم کن تو با من

کلامی گو به طفل خود که دشمن

 

به ضرب سیلی و هم تازیانه

دوانیده به کوفه ظالمانه

 

بخوان قرآن و رسوا کن عدو را

بده جامی ز می بشکن سبو را

 

بخوان قرآن بگو اسلام ماییم

بگو ما اهل بیت مصطفاییم

 

بخوان قرآن که قرآن یار گردد

سه ساله دخترت بیدار گردد

نور واحد

فرقی نمی کند همگی نور واحدند 

زهرا، علی، حسن وَ حسین جمله احمدند 

عالم طفیل یک خم ابروی اهل بیت 

این خانواده بر همه عالم سرآمدند

مناجات با خدا

الهی منم بنده ی پرگنه

ز جرم و خطا گشته ام روسیه

 

پشیمانم و از تو شرمنده ام

نگر از خجالت سر افکنده ام

 

ندارم بجز تو پناه دگر

بیا کن کرم بر نگردان نظر

 

مرا از در لطف خود رد مکن

ره توبه بر این گدا سد مکن

 

تو سنگم مزن گرچه من عاصیم

نگر امشب از دست خود شاکیم

 

تو مهر خموشی مزن بر دلم

که از آل طاها سرشتی گلم

 

اگر من بدم عاشق حیدرم

گدای در خانه ی کوثرم

 

تو عذرم پذیر و مرا کن قبول

به حق علی و به جان بتول

 

رمضان 1419