.
ای جلوه گاه صورت اسماء ذوالجلال
وی شاهراه حق وحقیقت ره کمال
مستجمع جمیع صفات جلالیه
در آینه به یکصد و ده رخ به حق جمال
تو با حقیقتی و حقیقت به جز تو نیست
ای رمز وراز حضرت خلاق لا یزال
در مدح تو لسان فلک لوح و هم قلم
ناقابل است و عرض ارادت بود محال
وقتی به مدح فضل تو قرآن رسیده است
غیر از کلام حق شده مدحت چو قیل وقال
عبد خدایی وبه عوالم تو سروری
مارا غلامی ات شده بر سینه چون مدال
عین اللهی و باب خداوند مطلقی
حق یاعلی باتو وحق تو تو باحقی
سیمرغ کوه قافِ خیالم حسین من
گشته شکسته تر، پر وبالم حسین من
هدهد شدم به تاج حقیقت مزیّنم
در این طریق ،غرق کمالم حسین من
طی مسیر هجر تو با جان به سر رسید
چل خان عشق، گشته مدالم حسین من
منزل به منزل آمده قامت کمان ترم
مانند ماه نو چو هلالم حسین من
یا مثل بلبلی که شد افسرده از فراق
بر گفتگو نمانده مجالم حسین من
ناگفته ها زیاد و"مفصّل تو خود بخوان
مجمل"به یک نظاره به حالم حسین من
"از هرچه بگذریم سخن دوست خوشتر است"
از دخترت مکن تو سوالم حسین من
ای زینت عبّاد جهان حضرت سجّاد
ای سیّد بکّاء زمان حضرت سجّاد
سر حلقه ی زهّادی و سرلوحه ی تقوی
دائم به دعا، ناله زنان حضرت سجّاد
چون شمع غریبانه چهل سال چکیدی
چشمان تو باشد نگران حضرت سجّاد
عمری ز فراق پدر و داغ عزیزان
آتش به دل و اشک فشان حضرت سجّاد
در بین غل جامعه هم جود وسخایت
گردیده چنان ورد زبان حضرت سجّاد
هستی به دل پرغم و زخمی، زاسارت
بر کرب وبلا تعزیه خوان حضرت سجّاد
شرمنده ام از اینکه ز شامات بگویم
بودند همه رقص کنان حضرت سجّاد
آه، از ستمِ کعب نی و سیلی وشلّاق
بر پیکر تو مانده نشان حضرت سجّاد
