گزارش شب دوم محرم 98

روضه

 

نوحه 

 

واحد

واحد دوم

شور

شعر پایانی

 

شب نوزدهم

شب نوزدهم

پدر ای بابای خسته

شده زینب دل شکسته

کدامین ظالم تورا زد؟

که فرقت در خون نشسته

حسینت غریب است

حسن بی شکیب است

به دل خون به جان سوز

به لب یامجیب است

علی جان علی جان

***

ببندم این طاق ابرو

به یاد آن دست وبازو

اگر فرق تو شکسته

ز مادر پهلو شکسته

چه غمها که دیدم

ستمها کشیدم

ز داغت پدر جان

خمیدم خمیدم

***

دوباره غم زد شراره

دلم گشته پاره پاره

ببین از چشمان زینب

چگونه ریزد ستاره

تو وجه خدایی

امیر ولایی

اسیر جهالت

شهید جفایی

علی جان علی جان

***

سبک نوحهدریافت

 

 

زمینه-نوحه96

شده ذکر لب من اى گل زهرا به نوا

 

 

جان مسلم تو دگر جانب این کوفه میا

 

 

اهل کوفه همگی وعده و پیمان شکنند

 

 

دیده ام خدعه از این مردم بی شرم و حیا

 

 

 

 

 

ببین چکیده اشک مسلم ز مژگان

 

 

شکسته قلب خسته ام ای حسین جان

 

 

بیا به حق ناله های سه ساله

 

 

میا به شهر کوفه ای جان جانان

 

 

 

 

 

شد دل آزرده / زار و افسرده

 

 

نائبت مولا / خون دل خورده

 

 

( یا حسین مولا ) ۴

 

 

 

 

 

اهل کوفه همه مشغول سپر ساختنند

 

 

همه آماده ی رزمند و کمان بافتنند

 

 

غصه و درد و غم و دلهره ی غربت تو

 

 

نعل تازه زده آماده به دل تاختنند

 

 

 

 

 

مرا محاصره نموده دشمن

 

 

تمام پیکرم شده جای آهن

 

 

تمام کوفه گشته یکسر دوباره

 

 

ز راه حق جدا و بیگانه با من

 

 

 

 

 

ای گل زهرا / دلبر طاها

 

 

جان من برگرد / یا حسین مولا

 

 

( یا حسین مولا ) ۴

 

 

 

 

 

بر سر دارم و از عشق تو هو هو زده ام

 

 

خنجری بر غم دل با خم ابرو زده ام

 

 

بهر برگشت تو از این سفر رنج و بلا

 

 

ای حسین جان ز وفا بر همگان رو زده ام

 

 

 

 

 

زمانه قصد کشتنت را نموده

 

 

وفا نمانده عقده از سر گشوده

 

 

غبار جهل و کینه و نا صوابی

 

 

نشسته بر قلوب و ایمان ربوده

 

 

 

 

 

وای از این ماتم / دل شده پر غم

 

 

جای این مردم / من خجل هستم

 

 

( یا حسین مولا ) ۴

 

 

 

 

 

شب دوم محرم

 

 

 

 

 

 

 

 

کربلا مژده بده خون خدا آمده است

 

 

سید و سرور جمله شهدا آمده است

 

 

کربلا مژده بده صاحب این ارض شریف

 

 

آبروی همه ی اهل سما آمده است

 

 

 

 

 

حسین رسیده نوحه خوانان کجائید

 

 

به گرد خیمه گاهِ مولا بیائید

 

 

رسیده همرهش دو صد باغ لاله

 

 

زبان به مرثیه سرایی گشائید

 

 

 

 

 

آه و واویلا / زین غم عظمی

 

 

استعاذه شد / ذکر این لبها

 

 

( آه و واویلا ) ۴

 

 

 

 

 

زینب ای خواهر غم دیده ی من گریه مکن

 

 

نور قلب و بصر و دیده ی من گریه مکن

 

 

زینب ای معدن صبر و سپر و رنج و بلا

 

 

تو به این ناله ی نالیده ی من گریه مکن

 

 

 

 

 

به کربلا رسیده ام ای خواهر

 

 

بمان به پیش من عزیز خواهر

 

 

مکن تو بی شکیبی و بی تابی

 

 

نبینمت الهی هرگز مضطر

 

 

 

 

 

ای گل زهرا / زینت بابا

 

 

خیمه را دریاب / همرهِ سقا

 

 

( آه و واویلا ) ۴

 

 

 

 

 

ای جوانان حرم منزل آخر اینجاست

 

 

آنچه گفتم به شما از دل و دلبر اینجاست

 

 

خیمه بر پا بکنید عمه ی خود دریابید

 

 

خاطر آسوده بمانید که مادر اینجاست

 

 

 

 

 

منای کربلا که گفتم اینجاست

 

 

ز جرعه ی بلا که گفتم اینجاست

 

 

ز قرب و وصل ذات باری تعالی

 

 

حقیقت ولا که گفتم اینجاست

 

 

 

 

 

انجز وعده / نصر عبده

 

 

لا شریک له / وحده وحده

 

 

( آه و واویلا ) ۴

 

 

 

 

 

شب سوم محرم

 

 

حضرت رقیه سلام الله علیها

 

 

 

 

 

عمه جان رنج و غم و غصه ی من گشته شدید

 

 

دل بی تاب من از دوری بابا نالید

 

 

تو به من وعده ی دیدار پدر را دادی

 

 

پس چرا از سفر دور و درازش نرسید

 

 

 

 

 

دگر نمانده طاقت هجرانش

 

 

طبیب درد من بوَد درمانش

 

 

چه میشود که امشب آید بابا

 

 

شوم دوباره زینت دامانش

 

 

 

 

 

جان من بر لب / آمده امشب

 

 

از فراق او / عمَّتی زینب

 

 

( آه و واویلا ) ۴

 

 

ای پدر آمدی و یاد یتیمان کردی

 

 

زخم هجران و فراق همه درمان کردی

 

 

رفته بودی تو به پا از چه به سر آمده ای

 

 

مثل هر دفعه ز جان اینهمه احسان کردی

 

 

سرت چرا به خون نشسته بابا

 

 

بمیرم ابرویت گسسته بابا

 

 

گمان کنم ز خیزران دندانت

 

 

میان طشت زر شکسته بابا

 

 

 

 

 

وای از این غربت / وای از این محنت

 

 

این خرابه شد / خانه ی عصمت

 

 

( آه و واویلا ) ۴

 

 

 

 

 

آن زمانیکه من از ناقه زمین افتادم

 

 

آمد آغوش پر از مهر تو بابا یادم

 

 

مادرت فاطمه آمد به سر بالینم

 

 

وقتی از ترس و غم و دلهره جان میدادم

 

 

 

 

 

به سیلی جفا مرا پژمردن

 

 

به تازیانه ی ستم آزردن

 

 

به سلسله میان دشت و صحرا

 

 

به قامتی کمان مرا می بردن

 

 

 

 

 

روی من زرد است / قوت من درد است

 

 

روز من گرم و / شام من سرد است

 

 

( آه و واویلا ) ۴

 

 

شب چهارم محرم

 

 

ابناء الزینب سلام الله علیها

 

 

 

 

 

دو یل زینب کبری ز حرم آمده اند

 

 

بهر یاری شه جود و کرم آمده اند

 

 

آمده زینب کبری به هواداریشان

 

 

ای برادر بنگر بال و پرم آمده اند

 

 

 

 

 

نگر ز جرعه ی وصالت مستند

 

 

غلام حلقه گوش اکبر هستند

 

 

قبولشان نما که بر پیشانی

 

 

نشانه ای ز سرفرازی بستند

 

 

 

 

 

ای سلیمانا / رد مکن ما را

 

 

نوجوانانم / نذر عاشورا

 

 

( یا حسین مولا ) ۴

 

 

 

 

 

یا امیری یا حسین نعم الامیری یا حسین

 

 

نکند از سر ما سایه بگیری یا حسین

 

 

بعد تو ماندن ما حسرت و اندوه شود

 

 

غم هجران تو و درد اسیری یا حسین

 

 

 

 

 

بده اجازه تا حماسه سازیم

 

 

به راه عشق تو ببین سربازیم

 

 

فدائیان اکبر و سقائیم

 

 

فدائیان قاسم جانبازیم

 

 

کوه اجلالیم / اوج اقبالیم

 

 

شیر میدانیم / گرچه کم سالیم

 

 

( یا حسین مولا ) ۴

 

 

 

 

 

دو کبوتر وسط معرکه جان می دادند

 

 

غیرت حیدری خویش نشان می دادند

 

 

باغ دین تشنه و از لطف و وفا و رأفت

 

 

بهر دریای عطش اشک روان می دادند

 

 

 

 

 

دو نوجوون میون خون واویلا

 

 

شده بهار من خزون واویلا

 

 

بیا ز خیمه خواهر غمدیده

 

 

ببین به لب رسیده جون واویلا

 

 

 

 

 

زینب زارم / یاور و یارم

 

 

ای مرا مونس / ای تو غمخوارم

 

 

(

 

 

یا حسین مولا ) ۴

 

 

 

 

 

شب پنجم محرم

 

 

حضرت عبدالله ابن الحسن علیهما السلام

 

 

 

 

 

بلبل مست و غزلخوان توام ای عمو

 

 

همچو قاسم گل پژمان توام ای عمو

 

 

منکه لب تشنه ام و از عطش افسرده شدم

 

 

ذبح عطشان تو قربان توام ای عمو

 

 

 

 

 

به جای اکبرت اذان می دهم

 

 

به زیر تیغ و نیزه جان می دهم

 

 

ببین که وارث حسن آمده

 

 

حقیقت پدر نشان می دهم

 

 

 

 

 

مست دادارم / شیر پیکارم

 

 

بعد سقایت / من علمدارم

 

 

( ای عمو جانم ) ۴

 

 

 

 

 

دست من دست علمدارتو دست زهرا

 

 

شده در راه ولایت هدف تیغ بلا

 

 

جان ناقابل من در بر تو چیزی نیست

 

 

همه عالم شده با یک خم مویت بر پا

 

 

 

 

 

رسیده خنجر عدو بر دستم

 

 

ز عشق روی تو عمو سرمستم

 

 

نمی روم ز کوی تو به والله

 

 

عمو ببین که من به تو دل بستم

 

 

 

 

 

عاشق زارم / غرق اصرارم

 

 

غم ندارم من / تا تو را دارم

 

 

( ای عمو جانم ) ۴

 

 

 

 

 

عمه جان وقت خداحافظی ام گردیده

 

 

دست گلچین ز گلستان عمو گل چیده

 

 

فرصتی نیست دگر دشمن بی دین حسود

 

 

تیر و خنجر به روی جسم عمو پاشیده

 

 

 

 

 

ببین غریب و بی کس و تنها شد

 

 

شهید ظلم و کینه ی اعدا شد

 

 

ببین تنش ستاره باران گشته

 

 

ز موج خون کنار او دریا شد

 

 

 

 

 

بی کس و تنها / در صف اعدا

 

 

با لب عطشان / آه و واویلا

 

 

( ای عمو جانم ) ۴

 

 

 

 

 

شب ششم محرم

 

 

پسر شیر جمل رو سوی میدان آمد

 

 

نجمه در بدرقه با آئینه قرآن آمد

 

 

عطر و بوی عسل از کنج لبش می آید

 

 

جان گرفته به کف و راهی جانان آمد

 

 

 

 

 

زره به قامتش نشد اندازه

 

 

صدای پاک او طنین اندازه

 

 

که ای عمو ز بعد عون و اکبر

 

 

ببین که قاسمت تو را سربازه

 

 

 

 

 

من سبکبالم / شاد و خوشحالم

 

 

چون رقم خورده / با تو اقبالم

 

 

( ای عمو جانم ) ۴

 

 

 

 

 

مرد جنگم من و الگوی من عباس علیست

 

 

بین اولاد علی شور و شجاعت ازلیست

 

 

عاشقم عاشق جانباز و فداکار توام

 

 

عشق من بر تو عمو ماندنی و لم یزلیست

 

 

 

 

 

ببین چگونه دشمنان را کشتم

 

 

بخاک و خون کشانده ام یا کشتم

 

 

تمام خیمه غرق شور و شادی

 

 

بت بزرگ شامیان تا کشتم

 

 

 

 

 

من اَبَر مردم / مرد نبردم

 

 

نام تو دارم / بر زبان هردم

 

 

( ای عمو جانم ) ۴

 

 

 

 

 

ای یل صفشکنم کاش کنون برگردی

 

 

رفتی و آتش زدی ام قلب عمو خون کردی

 

 

تا که دیدند ترا قوّت بازویی هست

 

 

وحشیانه به سرت ریخته از نامردی

 

 

 

 

 

به زیر دست و پا شدی آزرده

 

 

بمیرم از چه صورتت پا خورده

 

 

گل بنفشه ی عمو ای قاسم

 

 

چگونه گشته ای چنین پژمرده

 

 

 

 

 

ای گل سقا / یابن مجتبی

 

 

غرق خون گشتی / آه و واویلا

 

 

( ای عمو جانم )

 

 

 

 

 

حضرت علی اصغر علیه السلام

 

 

ناولینی ولدی بهر وداع آخر

 

 

ناولینی ولدی تا که نگشته پرپر

 

 

ناولینی ولدی مادر غمدیده رباب

 

 

ناولینی ولدی تا که نباشی مضطر

 

 

به گریه اش مرا به خیمه خوانده

 

 

تلظّی علی مرا سوزانده

 

 

اگر نسازمش زآبی سیراب

 

 

خجالت لبش به این دل مانده

 

 

تشنه ی طاها تشنه ی زهرا

 

 

تشنه ی حیدر تشنه ی بابا

 

 

لالایی اصغر(4)

 

 

***

 

 

خنده های تو علی کرده خجالت زده ام

 

 

خون حلقوم تورا بر پر وبالت زده ام

 

 

می روی نزد پیمبر به جنان اصغر من

 

 

کف افسوس به این اوج کمالت زده ام

 

 

سه شعبه را چه عاشقانه خوردی

 

 

به خنده ات علی دلم را بردی

 

 

ببین که چشم مادرت گریان است

 

 

شکوفه ی حرم چرا پژمردی

 

 

ای علی اصغر غنچه ی پرپر

 

 

پر ستاره شد دیده ی مادر

 

 

لالایی اصغر(4)

 

 

***

 

 

من چگونه به حرم بی تو علی برگردم

 

 

چه غریبانه نشسته به لب آه سردم

 

 

رفته بودم که لب خشک تو سیراب کنم

 

 

آه و افسوس تورا غرق به خون آوردم

 

 

مکن ربابه این همه بی تابی

 

 

مخور دگر تو غصّه ی بی آبی

 

 

ببین چه عاشقانه خوابش برده

 

 

مخور دگر تو غصّه ی بی خوابی

 

 

لالایی لالا ای گل بابا

 

 

خوش بخواب اصغر در بر زهرا

 

 

لالایی اصغر(4)

 

 

****

 

 

حضرت علی اکبر

 

 

اشبه الناس به پیغمبر و زهرای بتول

 

 

اولین مرد بنی هاشم و اولاد رسول

 

 

آمده بهر اجازه که حماسه سازد

 

 

رهسپر گشته به میدان شده اذنش مقبول

 

 

چه خوش سعادتی شده اقبالش

 

 

دل حسین فاطمه دنبالش

 

 

محاسنش به کف گرفته مولا

 

 

علی نمی رود! رود آمالش

 

 

لاله ی پرپر ای علی اکبر

 

 

از برم رفتی در بر حیدر

 

 

یاعلی اکبر(4)

 

 

****

 

 

ولدی یا ولدی گشته ای اربا" اربا

 

 

بعد تو خاک عزا یا علی علیَ الدّنیا

 

 

لب گشا با پدرت بار دگر حرفی زن

 

 

جگرم سوخته از داغ فراقت بابا

 

 

چه درهم و چه نا مرتب گشتی

 

 

به تیر و نیزه ها معذّب گشتی

 

 

حرامیان چه بر سرت آوردند

 

 

نوای آهِ عمه زینب گشتی

 

 

لاله ی پرپر ای علی اکبر

 

 

از برم رفتی در بر حیدر

 

 

یاعلی اکبر(4)

 

 

****

 

 

ای جوانان حرم رو سوی مقتل آرید

 

 

جسم صد پاره ی اکبر ززمین بردارید

 

 

چون پراکنده شده جمله ی اعضای علی

 

 

قطعه های بدنش را به عبا بسپارید

 

 

زدست این زمانه سیرم ای وای

 

 

خدا کند دگر بمیرم ای وای

 

 

بیا عقیله خواهرم بر یاری

 

 

ز صبر تو مدد بگیرم ای وای

 

 

لاله ی پرپر ای علی اکبر

 

 

از برم رفتی در بر حیدر

 

 

یاعلی اکبر(4)

 

 

****

 

 

حضرت عباس علیه السلام

 

 

 

 

 

قزل انگشتره یا قوت نشان داش یاراشار

 

 

نجه آغ صورته سورمه چکیلن قاش یاراشار

 

 

بیر حسینی که اونا یوخدی بو دنیا ده نظیر

 

 

ایله مولایه ابالفضل کیمی قارداش یاراشار

 

 

امیر دشت علقمه یا عباس

 

 

غلام پور فاطمه یا عباس

 

 

بیا ز لطف و مرحمت وز کرم

 

 

نظر نما به ما همه یا عباس

 

 

ای دل و دلبر برحسین یاور

 

 

ای علمدار و ساقی لشگر

 

 

یا ابوفاضل (4)

 

 

همه طفلان حرم زار و پریشان هستند

 

 

بی رمق گشته و پژمرده و بی جان هستند

 

 

ای عمو جان به حرم آب گوارا برسان

 

 

حرم آل عبا تشنه و عطشان هستند

 

 

ببین ترک ترک شده لبهامون

 

 

نمونده اشک و خون شده دریامون

 

 

عموی خوب و مهربونم پاشو

 

 

تویی امید آخر و سقّامون

 

 

ای دل و دلبر برحسین یاور

 

 

ای علمدار و ساقی لشگر

 

 

یا ابوفاضل (4)

 

 

ای خدا علقمه شد قتله گه عباسم

 

 

این همه نیزه شده سدِّ ره عباسم

 

 

فرق زیبای ابالفضل رشیدم واشد

 

 

می چکد خون ز سر و روی مه عباسم

 

 

منم به شور و شوق و این احساس و

 

 

فضا شده پر از شمیم یاس و

 

 

گمان که مادرم ز جنت آمد

 

 

گرفته در بغل سر عباس و

 

 

ای دل و دلبر برحسین یاور

 

 

ای علمدار و ساقی لشگر

 

 

یا ابوفاضل (4)

 

 

 

 

 

شب عاشورا

 

 

 

 

 

"شب وصل است و شب دلبری جانان است"

 

 

"ساغر وصل لبالب به لب مستان است "

 

 

"امشبی را شه دین در حرمش مهمان است"

 

 

"عصر فردا بدنش زیر سم اسبان است"

 

 

شب دعا شب مناجات آمد

 

 

شب حکایت روایات آمد

 

 

شب کمال بندگی گردیده

 

 

شب حقیقت عبادات آمد

 

 

ای حسین جانم جان جانانم

 

 

این شب آخر بر تو مهمانم

 

 

ای حسین جانم(4)

 

 

****

 

 

"عجب این قهقهه از حور جنان می آید"

 

 

"یا نسیمی است کزان سوی جهان می آید "

 

 

یارب این آب حیات از چه دلی جوشان است

 

 

یارب این نور صفات ازچه مکان می آید

 

 

شعاع نور حق به ما تابیده

 

 

چه معنویتی به ما بخشیده

 

 

بساط عشق و عاشقی شد برپا

 

 

کجا کسی چنین صفایی دیده

 

 

ای حسین جانم جان جانانم

 

 

این شب آخر بر تو مهمانم

 

 

ای حسین جانم(4)

 

 

****

 

 

این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست

 

 

این چه شمعی است که جانها همه پروانه ی اوست

 

 

شرف میکده از مستی پیمانه ی اوست

 

 

هرکجا خانه ی عشق است همه خانه ی اوست

 

 

به زیر پرچمت اسیرم مولا

 

 

تورا تورا تورا فقیرم مولا

 

 

خدا کند که در زمان مردن

 

 

فقط به عشق تو بمیرم مولا

 

 

ای حسین جانم جان جانانم

 

 

این شب آخر بر تو مهمانم

 

 

ای حسین جانم(4)

 

 

****

 

 

 

 

97سبک محرم

 

میا حسین به کوفه ی غم

شوی عجین به درد و ماتم

کوفه آماده ی جنگه

پر از فریب و نیرنگه

رسم مهمان نوازیشان

با کلوخ و چوب و سنگه

شدم اسیر کوچه ها

به آه و ناله و نوا

به کوفه ی ستم میا

عزیززهرا( (2)

میا میا  کوفه حسین جان.

***

ببین مرا تنها به غربت

وجود من شد غرق محنت

مبادا کوفه بیایی

نداره اینجا وفایی

سر قتل تو گردیده

 

 

چه دوایی چه غوغایی

 

 

دلم گرفته یا حسین

 

 

میا ضیاء هر دو عین

 

 

لبم به شور و آه و شین

 

 

عزیززهرا(2)

میا میا  کوفه حسین جان.

***

شدم خجل از رویت ای شاه

سفیر تو گشته بی سپاه

الهی جان به قربانت

شده مسلم پریشانت

نباشد حتّی یک نفر

به سر عهد و پیمانت

غریب و بی نوا شدم

قتیل کینه ها شدم

شهید و سر جدا شدم

عزیز زهرا(2)

میا میا  کوفه حسین جان.

***

 

 

ورودیه

 

 

خبر خبر ای آل طاها

 

 

رسیده ایم به کرب وبلا

 

 

هاهُنا دشت نینوا

 

 

هاهُنا ذبحُ طفلنا

 

 

جوانان بنی هاشم

 

 

هاهُنا مسفَکُ الدِّماء

 

 

امیر قافله بیا

 

 

به خواهرت کمک نما

 

 

نما بپا تو خیمه ها

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

حسین حسین جانم حسین جان

 

 

***

 

 

برادرم داداش خوبم

 

 

بگو چرا غرق آشوبم

 

 

تو مرا یار وغمخواری

 

 

بده برمن تو دلداری

 

 

به دلم شور و واهمه

 

 

استعاذه به لب داری

 

 

شدم دوباره خونجگر

 

 

نما از این سفر حذر

 

 

مرا ببر مراببر

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

حسین حسین جانم حسین جان

 

 

***

 

 

تویی تویی تجلّی ربّ

 

 

شریکة الحسینی زینب

 

 

کاروان راتو تاب و تب

 

 

جبل الصّبری ای زینب

 

 

ای عقیله مهین بانو

 

 

از چه گشتی تو جان برلب

 

 

مکن تو شیون اینچنین

 

 

بیا کنار من بشین

 

 

تویی تو لنگر زمین

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

حسین حسین جانم حسین جان

 

 

***

 

 

حضرت رقیه سلام الله علیها

 

 

شده تمام پیکرم زرد

 

 

مزن مرا شامی نامرد

 

 

کبود و نیلی ام کردی

 

 

تو عجب پست ونامردی

 

 

که برای سه ساله ای

 

 

تازیانه درآوردی

 

 

تویی تو اشقا الاشقیاء

 

 

تویی تو منکر خدا

 

 

مزن مرا مزن مرا

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

اَبَه اَبَه بابا حسین جان

 

 

***

 

 

خدا کند بابا بیایی

 

 

چرا سراغ ما نیایی

 

 

شام غم را ویران کنم

 

 

تا تو را من مهمان کنم

 

 

جان خود را می دهم و

 

 

جان نثار جانان کنم

 

 

منم سه ساله ای خدا

 

 

مقیم این خرابه ها

 

 

پدر بیا پدر بیا

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

اَبَه اَبَه بابا حسین جان

 

 

***

 

 

چرا پدر رنگت پریده

 

 

چرا زمویت خون چکیده

 

 

شامیان را رسوا کنم

 

 

در خرابه غوغا کنم

 

 

در مسیر وصال تو

 

 

مرگ خود را امضا کنم

 

 

دو دیده ام شده پرآب

 

 

چو چشم خسته ی رباب

 

 

دلم زداغ تو کباب

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

اَبَه اَبَه بابا حسین جان

 

 

***

 

دو شاه دو ماه دو ماهپاره

 

دو شیر دلیر همچون شراره

 

سپاه زهرا و حیدر

 

ز تبار و آل جعفر

 

شده جاری مثل دریا

 

جاری از چشمه ی کوثر

 

فدای شور و رزمشان

 

اراده ها و عزمشان

 

چه با شکوهه بزمشان      زینب یا زینب

 

زینب زینب   زینب یا زینب

 

****

 

به روی خاک جسم عزیزان

 

شده خجل مولای عطشان

 

بیا زینب یاری من بیا بر دلداری من

 

نما رحمی ای خواهرم

 

تو به اشک جاری من

 

ببین به نازرفته اند

 

به سرّ و راز رفته اند

 

به صد نیاز رفته اند

 

زینب یا زینب

 

زینب زینب     زینب یا زینب

 

****

 

خدا کند  طاقت بیارم

 

توان دیدنش ندارم

 

نروم از خیمه بیرون

 

شده مولایم غرق خون

 

چه کنم با قلب خسته

 

که حسینم گشته محزون

 

بلای تو به جان من

 

حسین قدکمان من

 

بریده شد امان من

 

آه و واویلا

 

زینب زینب   زینب یازینب

 

****

 

شب پنجم

 

عمو منم سرباز عباس

 

شبیه یاسم غرق احساس

 

دگر از این دنیا سیرم

 

گوشه ی خیمه اسیرم

 

به جان بابایم حسن

 

به خدا بی تو می میرم

 

چگونه دل امان دهد

 

که حرمله تو را زند

 

سنان تورا به نیزه زد

 

عمو حسین جان(2)

 

عمو عمو  عمو حسین جان

 

****

 

بزن مرا یابن الخبیثه

 

که از عموی من حدیثه

 

ماندن و ذلّت آتشه

 

آتش رفتن را خوشِ ه

 

به روی سینه ی عمو

 

عزّت ِمرگ آسایشه

 

منم یتیم مجتبی

 

منم کریم و باوفا

 

منم سخاوت و عطا

 

عمو حسین جان(2)

 

عمو عمو   عمو حسین جان

 

****

 

منم قطیع الید عمو جان

 

مرا جنان مقصد عمو جان

 

به آه و شور و ناله ام

 

سراسر خون چون لاله ام

 

ندارم باکی از عدو

 

اگر چه من ده ساله ام

 

چو ازقفس پریده ام

 

به قرب حق رسیده ام

 

منم عسل چشیده ام

 

عمو حسین جان(2)

 

عمو  عمو   عمو حسین جان

 

*****

 

شب ششم

 

عمو چرا راهم گرفتی؟

 

عمو مگر به من نگفتی؟:

 

که تو مثل اکبرمی

 

که تو امید حرمی

 

که تو میوه ی دلم و

 

تو نور چشم ترمی

 

مرا ز خیمه ها ببر

 

معطلم مکن دگر

 

ببین وصیت پدر

 

عمو حسین جان(2)

 

عمو عمو  عمو حسین جان

 

*****

 

روم سوی قوم منافق

 

یه لشکرم  در این دقایق

 

بیا ازرق ای بی حیا

 

بیا با من رزمی نما

 

پسر شیر صفّینم

 

بیا انا بن المجتبی

 

بیا که راحتت کنم

 

ز نیمه قسمتت کنم

 

اسیر خجلتت کنم

 

عمو حسین جان

 

عمو  عمو عمو حسین جان

 

****

 

بران فرس  برس بدادم

 

عمو ببین   از پافتادم

 

گل یاسم نیلوفرم

 

زیر دست و پا پرپرم

 

بسکه عمو پا خورده ام

 

اربا اربا چون اکبرم

 

ببین که قد کشیده ام

 

به آرزوم رسیده ام

 

عمو عسل چشیده ام

 

عمو حسین جان(2)

 

عمو  عمو  عمو حسین جان

 

*****

 

مکن علی تلظّی دیگر

 

کنون روی نزد پیمبر

 

توکه میوه ی دلمی

 

تو تمام حاصلمی

 

شدی اتمام حجّتم

 

 تو سند قابلمی

 

ببین چگونه مضطرم

 

تویی تو تیر آخرم

 

علی علی اصغرم

 

لالایی اصغر

 

لالا لالا لالایی اصغر

 

من اصغرم طفل ربابم

 

عطش مرا کرده کبابم

 

نمی خوابم دیگر پدر

 

 که تو گردیدی خونجگر

 

صدای هل من ناصرت

 

 به دل من کرده اثر

 

خودم شوم سپاه تو

 

فدای سوز و آه تو

 

اسیر یک نگاه تو

 

لالایی اصغر

 

لالا لالا لالایی اصغر

 

به مادرم برگو پدرجان

 

که من شدم مهمان جانان

 

نه دگر محتاج خوابم

 

 نه دگر در تب و تابم

 

شده ام غرق لطف حق

 

 به خدا سیراب آبم

 

بگو به مادرم رباب:

 

مده خودت چنین عذاب

 

کمی بخواب کمی بخواب

 

 لالایی اصغر

 

لالا لالا لالایی اصغر

 

***

 

علی علی علی اکبر

 

 تویی تویی شبه پیمبر

 

خَلقاو خُلقا طاهایی

 

منطقا چون مصطفایی

 

نوه ی زهرا و حیدر

 

جلوه ی نور خدایی

 

تویی موذن حرم

 

 تو نور دیده ی ترم

 

دلاورم دلاورم

 

علی اکبر

 

علی علی علی اکبر

 

زتشنگی گردیدی مضطر

 

 توتشنه لب من تشنه جگر

 

چکنم بهر تو بابا

 

ای گل زیبای لیلا

 

هات لسانک ولدی

 

 بنگر خشکیده لبها

 

ببین که تشنه تر منم

 

غریب و خونجگر منم

 

قتیل سیم و زر منم

 

علی اکبر

 

علی علی علی اکبر

 

ز کینه های مردم شام

 

 شدی علی شهید گمنام

 

پیکرت شد جدا زهم

 

گشته ای یک سرّ مبهم

 

ز سر نیزه ها شده

 

همه اعضای تو درهم

 

چه خسته ای چه خسته ای

 

تو دسته دسته دسته ای

 

گسسته ای گسسته ای

 

 علی اکبر

 

علی علی علی اکبر

 

حضرت ابوالفضل علیه السلام

عمو بیا ای مهربانم

عطش زده آتش به جانم

همه طفلان افسرده اند

مثل گلی پژمرده اند

گر نرسی بدادشان

با لب تشنه مرده اند

نمانده طاقت وتوان

عطش شده بلای جان

عمو برس بدادمان

عمو اباالفضل

عمو عمو   عمو اباالفضل

***

پدر چرا قدت خمیده

بگو چرا رنگت پریده

دیدگانت گردیده تر

از عموجانم چه خبر؟

مگو که او رفته سفر

بده جواب بچه ها

مکش عمود خیمه را

عمو بیا عمو بیا

جانم اباالفضل

عمو عمو جانم اباالفضل

***

چرا اسیر داغ و دردی

چه شد عمو را نیاوردی

می دهی چه بوی یاسی

مشغول ذکر عباسی

گمانم زهرا آمده

که چنین غرق احساسی

خبر بده به ما همه

ز پهلوان علقمه

ز گریه های فاطمه

جانم اباالفضل

عمو عمو   جانم اباالفضل

 

*************

شب عاشورا

حسین حسین رمز شهادت

شده شب شور و رشادت

یک طرف آل پیمبر

صحابه ازسوی دیگر

خطبه ی یاری سر داده

با یا حسین یابن الحیدر

وفا شد اعتبارشان

رسیده وقت کارشان

شهادت افتخارشان

جانم حسین جان

حسین حسین جانم حسین جان

***

شوم فدای ناله هایت

چرا به لب داری شکایت

چرا چیدی خار از صحرا

چرا بر لب داری نوا

یادهر اف لک گفتی

این همه گریانی چرا؟

حسین عزیز مادرم

ببین چگونه مضطرم

برادرم برادرم

جانم حسین جان

حسین حسین جانم حسین جان

****

مزن دگر حرف جدایی

ز ما  نما عقده گشایی

به حق عشق دیرینه

به حق آن زخم سینه

به حق بازوی مادر

ما رو برگردان مدینه

به حق آیه های حق

به حق سوره ی علق

بخوان تو سوره ی فلق

جانم حسین جان

حسین حسین جانم حسین جان

 

 

 

 

 

 

 

سوختیم

ما در کنار هم چه غریبانه سوختیم

در پای شمع دین چو پروانه سوختیم

با صبر در شرار ستمها چه ساختیم

 ما با قبول عشق چه مستانه سوختیم

من پشت درب خانه و تو بین کوچه ها

در راه حق به همّت جانانه سوختیم

می سوخت صورت من و می سوخت قلب تو

در آتشی مدام حریصانه سوختیم

در خانه ای که غیر خدا محرمی نبود

نا محرمان رسیده و در خانه سوختیم

دل غرق ذات حضرت خلّاق بی زوال

داغی زدیم بر دل فرزانه سوختیم

وادی عشق

وادی عشق عجب خوف خطرها دارد

سوختن، ساختن و شور و شررها دارد

هرکه در جرگۀ عشّاق قدم بنهاده

کی ؟ به جز خونجگری مزد و ثمرها دارد

سینه ای گشت سپر بهر حمایت از عشق

» نالۀ سینۀ مجروح اثرها دارد«

فاطمه بانوی عشق است و علی عاشق او

در دفاع حرم عشق پسرها دارد

پسری پشت در خانه شده قربانی

دشمن از جسم نحیفش چه گذرها دارد

پسر دیگر او کشتۀ زهر ستم است

به تنش نیزۀ بسیار نظرها دارد

چه بگویم ز حسین و غم مظلومی او

قصّۀ غربت او خون جگرها دارد

پسرانش همگی عاشق و معشوق حق اند

بهر یاری حقیقت چه سپرها دارد

فصل خزان

نشان فصل خزان از سراسرم پیداست

ز زردی رخ خورشید انورم پیداست

غم فراق پدر آتشم زده دیگر

که بی قراری ام از قلب مضطرم پیداست

چگونه صبر کنم این همه بلایا را

غریبی از خم ابروی همسرم پیداست

مپرس حال مرا زینب بلا جویم

که حال خسته ام از حال بسترم پیداست

چه پرسی از در و دیوار و ضربۀ دشمن

چو ماه عید ز پهلوی لاغرم پیداست

اگر ز ماندن من یک جواب می خواهی

بدان که رفتنم از اشک دلبرم پیداست

آتش جفا

تا آتش جفای ستمگر شرر گرفت

در شعله ور شد و زعلی یک پسر گرفت

نفرین به آن دمی که به ظلم و ستم عدو

از چشم زینب و حسنین اشک تر گرفت

ترسید تا که عرش بیفتد به روی خاک

مسمار در فاطمه را پشت در گرفت

با ضربتی به پهلوی او غرق ناله شد

آن وقت تازیانه رسید و به پر گرفت

این حقد وکینه از اثربدر خیبر است

این ارث را قوم یهود از پدر گرفت

دشمن اگر ز آل کسا یک پسر گرفت

از مرتضی هم پسر و هم سپر گرفت

سلطان سریر ارتضا

سلطان سریر ارتضایی مولا

حق از تو رضا ز حق رضایی مولا

از نور رخت گشته منور عالم

تو معدن انوار خدایی مولا

 

 

 

ما ریزه خور خوان کریمت هستیم

محتاج تو و دست نعیمت هستیم

از روز ازل که جام حق نوشیدیم

مانند کبوتری مقیمت هستیم

 

امید آخر زهرا

امید آخر زهرا که راحت دل مایی
بیا به غصّه ی شیعه دمی به عقده گشایی
چقدر منتظر تو به سفره ی رمضانم
گذشت ماه زنیمه چرا؟ چرا؟ نمی آیی؟