گزارش شب دوم محرم 98

روضه

 

نوحه 

 

واحد

واحد دوم

شور

شعر پایانی

 

گزارش شب اول محرم 98

.

 

روضه

 

نوحه

 

 

واحد

 

 

واحد دوم

 

شب نوزدهم

شب نوزدهم

پدر ای بابای خسته

شده زینب دل شکسته

کدامین ظالم تورا زد؟

که فرقت در خون نشسته

حسینت غریب است

حسن بی شکیب است

به دل خون به جان سوز

به لب یامجیب است

علی جان علی جان

***

ببندم این طاق ابرو

به یاد آن دست وبازو

اگر فرق تو شکسته

ز مادر پهلو شکسته

چه غمها که دیدم

ستمها کشیدم

ز داغت پدر جان

خمیدم خمیدم

***

دوباره غم زد شراره

دلم گشته پاره پاره

ببین از چشمان زینب

چگونه ریزد ستاره

تو وجه خدایی

امیر ولایی

اسیر جهالت

شهید جفایی

علی جان علی جان

***

سبک نوحهدریافت

 

 

97سبک محرم

 

میا حسین به کوفه ی غم

شوی عجین به درد و ماتم

کوفه آماده ی جنگه

پر از فریب و نیرنگه

رسم مهمان نوازیشان

با کلوخ و چوب و سنگه

شدم اسیر کوچه ها

به آه و ناله و نوا

به کوفه ی ستم میا

عزیززهرا( (2)

میا میا  کوفه حسین جان.

***

ببین مرا تنها به غربت

وجود من شد غرق محنت

مبادا کوفه بیایی

نداره اینجا وفایی

سر قتل تو گردیده

 

 

چه دوایی چه غوغایی

 

 

دلم گرفته یا حسین

 

 

میا ضیاء هر دو عین

 

 

لبم به شور و آه و شین

 

 

عزیززهرا(2)

میا میا  کوفه حسین جان.

***

شدم خجل از رویت ای شاه

سفیر تو گشته بی سپاه

الهی جان به قربانت

شده مسلم پریشانت

نباشد حتّی یک نفر

به سر عهد و پیمانت

غریب و بی نوا شدم

قتیل کینه ها شدم

شهید و سر جدا شدم

عزیز زهرا(2)

میا میا  کوفه حسین جان.

***

 

 

ورودیه

 

 

خبر خبر ای آل طاها

 

 

رسیده ایم به کرب وبلا

 

 

هاهُنا دشت نینوا

 

 

هاهُنا ذبحُ طفلنا

 

 

جوانان بنی هاشم

 

 

هاهُنا مسفَکُ الدِّماء

 

 

امیر قافله بیا

 

 

به خواهرت کمک نما

 

 

نما بپا تو خیمه ها

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

حسین حسین جانم حسین جان

 

 

***

 

 

برادرم داداش خوبم

 

 

بگو چرا غرق آشوبم

 

 

تو مرا یار وغمخواری

 

 

بده برمن تو دلداری

 

 

به دلم شور و واهمه

 

 

استعاذه به لب داری

 

 

شدم دوباره خونجگر

 

 

نما از این سفر حذر

 

 

مرا ببر مراببر

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

حسین حسین جانم حسین جان

 

 

***

 

 

تویی تویی تجلّی ربّ

 

 

شریکة الحسینی زینب

 

 

کاروان راتو تاب و تب

 

 

جبل الصّبری ای زینب

 

 

ای عقیله مهین بانو

 

 

از چه گشتی تو جان برلب

 

 

مکن تو شیون اینچنین

 

 

بیا کنار من بشین

 

 

تویی تو لنگر زمین

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

حسین حسین جانم حسین جان

 

 

***

 

 

حضرت رقیه سلام الله علیها

 

 

شده تمام پیکرم زرد

 

 

مزن مرا شامی نامرد

 

 

کبود و نیلی ام کردی

 

 

تو عجب پست ونامردی

 

 

که برای سه ساله ای

 

 

تازیانه درآوردی

 

 

تویی تو اشقا الاشقیاء

 

 

تویی تو منکر خدا

 

 

مزن مرا مزن مرا

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

اَبَه اَبَه بابا حسین جان

 

 

***

 

 

خدا کند بابا بیایی

 

 

چرا سراغ ما نیایی

 

 

شام غم را ویران کنم

 

 

تا تو را من مهمان کنم

 

 

جان خود را می دهم و

 

 

جان نثار جانان کنم

 

 

منم سه ساله ای خدا

 

 

مقیم این خرابه ها

 

 

پدر بیا پدر بیا

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

اَبَه اَبَه بابا حسین جان

 

 

***

 

 

چرا پدر رنگت پریده

 

 

چرا زمویت خون چکیده

 

 

شامیان را رسوا کنم

 

 

در خرابه غوغا کنم

 

 

در مسیر وصال تو

 

 

مرگ خود را امضا کنم

 

 

دو دیده ام شده پرآب

 

 

چو چشم خسته ی رباب

 

 

دلم زداغ تو کباب

 

 

آه و واویلا(2)

 

 

اَبَه اَبَه بابا حسین جان

 

 

***

 

دو شاه دو ماه دو ماهپاره

 

دو شیر دلیر همچون شراره

 

سپاه زهرا و حیدر

 

ز تبار و آل جعفر

 

شده جاری مثل دریا

 

جاری از چشمه ی کوثر

 

فدای شور و رزمشان

 

اراده ها و عزمشان

 

چه با شکوهه بزمشان      زینب یا زینب

 

زینب زینب   زینب یا زینب

 

****

 

به روی خاک جسم عزیزان

 

شده خجل مولای عطشان

 

بیا زینب یاری من بیا بر دلداری من

 

نما رحمی ای خواهرم

 

تو به اشک جاری من

 

ببین به نازرفته اند

 

به سرّ و راز رفته اند

 

به صد نیاز رفته اند

 

زینب یا زینب

 

زینب زینب     زینب یا زینب

 

****

 

خدا کند  طاقت بیارم

 

توان دیدنش ندارم

 

نروم از خیمه بیرون

 

شده مولایم غرق خون

 

چه کنم با قلب خسته

 

که حسینم گشته محزون

 

بلای تو به جان من

 

حسین قدکمان من

 

بریده شد امان من

 

آه و واویلا

 

زینب زینب   زینب یازینب

 

****

 

شب پنجم

 

عمو منم سرباز عباس

 

شبیه یاسم غرق احساس

 

دگر از این دنیا سیرم

 

گوشه ی خیمه اسیرم

 

به جان بابایم حسن

 

به خدا بی تو می میرم

 

چگونه دل امان دهد

 

که حرمله تو را زند

 

سنان تورا به نیزه زد

 

عمو حسین جان(2)

 

عمو عمو  عمو حسین جان

 

****

 

بزن مرا یابن الخبیثه

 

که از عموی من حدیثه

 

ماندن و ذلّت آتشه

 

آتش رفتن را خوشِ ه

 

به روی سینه ی عمو

 

عزّت ِمرگ آسایشه

 

منم یتیم مجتبی

 

منم کریم و باوفا

 

منم سخاوت و عطا

 

عمو حسین جان(2)

 

عمو عمو   عمو حسین جان

 

****

 

منم قطیع الید عمو جان

 

مرا جنان مقصد عمو جان

 

به آه و شور و ناله ام

 

سراسر خون چون لاله ام

 

ندارم باکی از عدو

 

اگر چه من ده ساله ام

 

چو ازقفس پریده ام

 

به قرب حق رسیده ام

 

منم عسل چشیده ام

 

عمو حسین جان(2)

 

عمو  عمو   عمو حسین جان

 

*****

 

شب ششم

 

عمو چرا راهم گرفتی؟

 

عمو مگر به من نگفتی؟:

 

که تو مثل اکبرمی

 

که تو امید حرمی

 

که تو میوه ی دلم و

 

تو نور چشم ترمی

 

مرا ز خیمه ها ببر

 

معطلم مکن دگر

 

ببین وصیت پدر

 

عمو حسین جان(2)

 

عمو عمو  عمو حسین جان

 

*****

 

روم سوی قوم منافق

 

یه لشکرم  در این دقایق

 

بیا ازرق ای بی حیا

 

بیا با من رزمی نما

 

پسر شیر صفّینم

 

بیا انا بن المجتبی

 

بیا که راحتت کنم

 

ز نیمه قسمتت کنم

 

اسیر خجلتت کنم

 

عمو حسین جان

 

عمو  عمو عمو حسین جان

 

****

 

بران فرس  برس بدادم

 

عمو ببین   از پافتادم

 

گل یاسم نیلوفرم

 

زیر دست و پا پرپرم

 

بسکه عمو پا خورده ام

 

اربا اربا چون اکبرم

 

ببین که قد کشیده ام

 

به آرزوم رسیده ام

 

عمو عسل چشیده ام

 

عمو حسین جان(2)

 

عمو  عمو  عمو حسین جان

 

*****

 

مکن علی تلظّی دیگر

 

کنون روی نزد پیمبر

 

توکه میوه ی دلمی

 

تو تمام حاصلمی

 

شدی اتمام حجّتم

 

 تو سند قابلمی

 

ببین چگونه مضطرم

 

تویی تو تیر آخرم

 

علی علی اصغرم

 

لالایی اصغر

 

لالا لالا لالایی اصغر

 

من اصغرم طفل ربابم

 

عطش مرا کرده کبابم

 

نمی خوابم دیگر پدر

 

 که تو گردیدی خونجگر

 

صدای هل من ناصرت

 

 به دل من کرده اثر

 

خودم شوم سپاه تو

 

فدای سوز و آه تو

 

اسیر یک نگاه تو

 

لالایی اصغر

 

لالا لالا لالایی اصغر

 

به مادرم برگو پدرجان

 

که من شدم مهمان جانان

 

نه دگر محتاج خوابم

 

 نه دگر در تب و تابم

 

شده ام غرق لطف حق

 

 به خدا سیراب آبم

 

بگو به مادرم رباب:

 

مده خودت چنین عذاب

 

کمی بخواب کمی بخواب

 

 لالایی اصغر

 

لالا لالا لالایی اصغر

 

***

 

علی علی علی اکبر

 

 تویی تویی شبه پیمبر

 

خَلقاو خُلقا طاهایی

 

منطقا چون مصطفایی

 

نوه ی زهرا و حیدر

 

جلوه ی نور خدایی

 

تویی موذن حرم

 

 تو نور دیده ی ترم

 

دلاورم دلاورم

 

علی اکبر

 

علی علی علی اکبر

 

زتشنگی گردیدی مضطر

 

 توتشنه لب من تشنه جگر

 

چکنم بهر تو بابا

 

ای گل زیبای لیلا

 

هات لسانک ولدی

 

 بنگر خشکیده لبها

 

ببین که تشنه تر منم

 

غریب و خونجگر منم

 

قتیل سیم و زر منم

 

علی اکبر

 

علی علی علی اکبر

 

ز کینه های مردم شام

 

 شدی علی شهید گمنام

 

پیکرت شد جدا زهم

 

گشته ای یک سرّ مبهم

 

ز سر نیزه ها شده

 

همه اعضای تو درهم

 

چه خسته ای چه خسته ای

 

تو دسته دسته دسته ای

 

گسسته ای گسسته ای

 

 علی اکبر

 

علی علی علی اکبر

 

حضرت ابوالفضل علیه السلام

عمو بیا ای مهربانم

عطش زده آتش به جانم

همه طفلان افسرده اند

مثل گلی پژمرده اند

گر نرسی بدادشان

با لب تشنه مرده اند

نمانده طاقت وتوان

عطش شده بلای جان

عمو برس بدادمان

عمو اباالفضل

عمو عمو   عمو اباالفضل

***

پدر چرا قدت خمیده

بگو چرا رنگت پریده

دیدگانت گردیده تر

از عموجانم چه خبر؟

مگو که او رفته سفر

بده جواب بچه ها

مکش عمود خیمه را

عمو بیا عمو بیا

جانم اباالفضل

عمو عمو جانم اباالفضل

***

چرا اسیر داغ و دردی

چه شد عمو را نیاوردی

می دهی چه بوی یاسی

مشغول ذکر عباسی

گمانم زهرا آمده

که چنین غرق احساسی

خبر بده به ما همه

ز پهلوان علقمه

ز گریه های فاطمه

جانم اباالفضل

عمو عمو   جانم اباالفضل

 

*************

شب عاشورا

حسین حسین رمز شهادت

شده شب شور و رشادت

یک طرف آل پیمبر

صحابه ازسوی دیگر

خطبه ی یاری سر داده

با یا حسین یابن الحیدر

وفا شد اعتبارشان

رسیده وقت کارشان

شهادت افتخارشان

جانم حسین جان

حسین حسین جانم حسین جان

***

شوم فدای ناله هایت

چرا به لب داری شکایت

چرا چیدی خار از صحرا

چرا بر لب داری نوا

یادهر اف لک گفتی

این همه گریانی چرا؟

حسین عزیز مادرم

ببین چگونه مضطرم

برادرم برادرم

جانم حسین جان

حسین حسین جانم حسین جان

****

مزن دگر حرف جدایی

ز ما  نما عقده گشایی

به حق عشق دیرینه

به حق آن زخم سینه

به حق بازوی مادر

ما رو برگردان مدینه

به حق آیه های حق

به حق سوره ی علق

بخوان تو سوره ی فلق

جانم حسین جان

حسین حسین جانم حسین جان

 

 

 

 

 

 

 

سوختیم

ما در کنار هم چه غریبانه سوختیم

در پای شمع دین چو پروانه سوختیم

با صبر در شرار ستمها چه ساختیم

 ما با قبول عشق چه مستانه سوختیم

من پشت درب خانه و تو بین کوچه ها

در راه حق به همّت جانانه سوختیم

می سوخت صورت من و می سوخت قلب تو

در آتشی مدام حریصانه سوختیم

در خانه ای که غیر خدا محرمی نبود

نا محرمان رسیده و در خانه سوختیم

دل غرق ذات حضرت خلّاق بی زوال

داغی زدیم بر دل فرزانه سوختیم

فصل خزان

نشان فصل خزان از سراسرم پیداست

ز زردی رخ خورشید انورم پیداست

غم فراق پدر آتشم زده دیگر

که بی قراری ام از قلب مضطرم پیداست

چگونه صبر کنم این همه بلایا را

غریبی از خم ابروی همسرم پیداست

مپرس حال مرا زینب بلا جویم

که حال خسته ام از حال بسترم پیداست

چه پرسی از در و دیوار و ضربۀ دشمن

چو ماه عید ز پهلوی لاغرم پیداست

اگر ز ماندن من یک جواب می خواهی

بدان که رفتنم از اشک دلبرم پیداست

سلطان سریر ارتضا

سلطان سریر ارتضایی مولا

حق از تو رضا ز حق رضایی مولا

از نور رخت گشته منور عالم

تو معدن انوار خدایی مولا

 

 

 

ما ریزه خور خوان کریمت هستیم

محتاج تو و دست نعیمت هستیم

از روز ازل که جام حق نوشیدیم

مانند کبوتری مقیمت هستیم

 

امید آخر زهرا

امید آخر زهرا که راحت دل مایی
بیا به غصّه ی شیعه دمی به عقده گشایی
چقدر منتظر تو به سفره ی رمضانم
گذشت ماه زنیمه چرا؟ چرا؟ نمی آیی؟

خوشه انگور

امشب ز می ناب تو من سرمستم

بر خوشه ی انگور ضریحت دستم

 

کاری به کسی جز تو ندارم حیدر

گر خوب، و یا بدم گدایت هستم

چند رباعی

 

دل بر خم گیسوی تو بستم عباس

گر روسیهم گدایت هستم عباس

 

بر جرم و خطا وگنهم خرده مگیر

از روی کرم بگیر دستم عباس

 

 

 صد شکر ضریح اطهرت بوسیدم

از گلشن این حرم گلی برچیدم

بوی گل یاس تو چه مستم کرده

ای کاش به معرفت تو را می دیدم

 

 

 نامت به لب و عشق تو بر جان دارم

برجود وعطا ولطفت ایمان دارم

تو باب فضایلی و باب حاجات

در کوی تو آبادم و سامان دارم